Datum: 11 t/m 13 juni Thema: Country en Western
Op 11, 12 en 13 juni is zwemvereniging Neptunus '58 met 49 kinderen en 11 begeleiders naar camping "De Bergen" in Wanroy op kamp geweest. Het weer was Fantastisch: het hele weekend geen druppel regen. Naast Neptunus '58 waren er nog drie andere zwemverenigingen en deze vier verenigingen gingen strijden om de titel beste Cowboy en Indianenstam 1999. Er werden verschillende spelen georganiseerd. Het was voor Neptunus '58 het eerste kamp terwijl Zegenwerp al 20 jaar op kamp gaat. De eerste vrijdag eindigde Neptunus '58 dan ook bij de eerste spelen als laatste. Maar het ging steeds beter en op zondag won Neptunus '58 het intelligentiespel en ook het vlotten bouwen ging voortreffelijk. De club werd hierbij tweede. Naast alle spelen was er ook voldoende vrije tijd om je uit te leven in de speeltuin of om te zwemmen in de grote recreatieplas die de camping heeft. Op zaterdag waren er alleen zes zwemmers van Neptunus '58 die het aandurfden om de plas over te zwemmen: Suzan, Tessa, Ine, Teuntje, Femke en Vera. Maar op zondag volgden de andere verenigingen hun voorbeeld al snel op.
Het was een spannende strijd wie uiteindelijk de beste stam zou worden. Het laatste spel moest hier dan ook echt de doorslag geven. Uiteindelijk werd Zegenwerp (St. Michelgelsgestel) eerst met 65 punten; DEZV (Drunen) tweede met 61 punten; OZC (Oisterwijk) derde met 54 punten en Neptunus '58 vierde met 51 punten.
Een oergezellig maar o zo vermoeiend kamp met Neptunus '58.
Om zes uur vertrokken we uit Schijndel. Iedereen was in een goede stemming en we hadden er allemaal zin in.
In Wanroy aangekomen op camping "De Bergen" werden de bedden in orde gemaakt. Nadat de ouders waren vertrokken gingen we eten.
Daarna begonnen we al met de spelen. Eerst het Wattalucky Luckywatta spel en daarna Once upon a time in Wanroy, het liep allemaal een beetje uit en veel kleintjes werden al moe.
Toch werd er in de tenten nog lang nagekletst. Voor de oudere was er Midnight Cowboys. Omdat het allemaal wat uitliep waren deze rond kwart voor drie terug. We kregen nog visite van een paar Friezen die we om drie uur weggewerkt hebben. Voor de A.L. was het dus laat slapen. Er waren erbij die niet sliepen door een krakend luchtbed.
Toch begon zaterdag na een koude nacht om zeven uur Line dansen.
Na een goed ontbijt, verzorgt door Mart en Puskas begon het Smokkel grensspel en voor de ouderen het Tomahowk hakken. Na de lunch hadden we een paar uurtjes vrij, het was lekker weer en er werd flink met waterpistooltjes geschoten.
Na het avondeten was er feest in de wigwam. Er werd een play gek show gehouden en er werd gezongen en gedanst.
's-Avonds was er Disco, voor de kleintjes tot elf uur en de oudere tot twee uur. Het werd dus weer laat.
Maar zondagmorgen kregen we om negen uur een lekker engels ontbijt en had Vera eindelijk warme chocomelk.
Ondanks dat iedereen moe was begonnen we aan het Dalton spel wat we dus wonnen. De grote gingen vlotten bouwen en deden dat ook heel goed. Na de lunch begon de zonnedans een spel voor jong en oud aansluitend was er een gezamenlijke afsluiting van het kamp. Iedereen was moe maar de sfeer onderling was fantastisch.
Het was een kamp om zo weer over te doen.
Bedankt Mart en Puskas voor het goede eten en drinken.
Bedankt Vera, Femke en Ine voor de goede organisatie en het fijne weekend
Mandy en Thea Kuypers.
Kamp? Hoezo kamp?
Wij Bernadette, Marieke, Sandra en Katja gaan hier nu een stukje schrijven over het kamp.
Het vertrek verliep redelijk goed, behalve dan dat terwijl Marieke zich had afgemeld er toch nog mensen gingen wachten (waarschijnlijk hopend dat ze toch nog kwam!).
Op het kamp aangekomen merkte veel mensen al meteen dat er zoals gewoonlijk weer spullen vergeten waren (of ze dachten dat ze met hun handen mochten eten). Ook kapotte spullen werden meegenomen zoals luchtbedden en tenten. Voordat er een spel begon werd je (opgehaald) opgetrommeld met een tamtam.
Helaas waren we laatste met het Wattalucky Luckywatta spel, gelukkig was het eten heerlijk!
Lekkere appelflappen, tompoucen, nasi , friet, eieren met spek (in de ochtend) en nog veel meer lekkers. Onze complimenten aan Poeskas vd Wiel en Mart Vloet. (Zoiets lekkers verwachten wij niet van kamp eten).
Verder hebben we op het kamp veel spelen gedaan en weinig geslapen en veel kou geleden. Onze dans was te doen (nou?), en de disco was gezellig.
Daarna hadden we van onze nieuwe vrienden afscheid genomen, (Peter van zijn vriendin).
Alle begeleiders nog bedankt! En volgend jaar gaan wij zeker weer mee!
Groetjes van Bernadette, Marieke, Sandra en Katje.
Jullie hebben zojuist al een heleboel reacties over het kamp gelezen. Ook namens de Algehele Leiding (Ine, Vera en Femke) wil ik nog het een en ander over het kamp neerpennen.
Vrijdag
Na een hele dag van hot naar her te zijn gereden om de allerlaatste zaakjes te regelen, konden Vera en ik om 16.00 uur eindelijk koers zetten naar Heeswijk Dinther. En dit is geen typefout, ik was namelijk mijn waterpistool vergeten en we zouden John nog even ophalen. Hoewel we maar met drie man in de auto zaten, zat deze tjok en tjokvol. Al gauw reden we vol goede moed naar Wanroij, waar we werden verwelkomd door de kookstaf (Puskas en Mart). Ine was er ook al met Martijn en Lonneke.
Het veld zag er nog net zo goed uit als de avond tevoren, toen we met een hele ploeg de tenten hadden opgebouwd. En dat hadden ze heel snel gedaan, binnen anderhalf uur stonden er 1 enorme leeftent, 1 caravan, 5 tenten van Scouting, 1 legertent en 2 bungalowtenten.
We hadden de thee nog maar net op toen de eerste auto's het terrein op kwamen rijden. Binnen no time was iedereen er (behalve degenen die wat later kwamen), zocht iedereen een plekje in de tenten, werden nog een paar kinderen gewisseld omdat sommige tenten toch niet zo groot bleken als we hadden gedacht, werden de luchtbedden opgeblazen, de slaapzakken uitgerold en konden we gaan eten. Tomatensoep, groentensoep, broodjes worst, het kon niet op. Veel tijd kregen we er overigens niet voor want we werden met de tam tam opgehaald om naar het verzamelveld te gaan voor de officiële opening. De meeste kinderen vergaten om hun bordje en bestek af te wassen, behalve Anne, Anne, Denise, Deniece, Rachelle en Tiffany. Zij kregen dan ook een 10+ van de kookploeg.
Na de muzikale opening konden we de camping gaan verkennen in het Wattalucky Luckywatta spel. En de camping is groot, heel groot, zodat de jongsten al een beetje moe waren aan het einde van het spel. Om 22.00 uur mochten de ouderen even uitrusten of voetballen bij discoverlichting (flikkerlicht), terwijl voor de jongsten het Once upon a time in Wanroij spel begon. In het donker liepen we langs een route met spelletjes, tenminste dat was de bedoeling. Maar we hadden geen zaklampen meegenomen en hebben dus ook niet zoveel spelletjes terug gevonden. De groep waar ik mee meeliep, gooide met dartpijltjes balonnen kapot (en dat ging heel goed, binnen de kortste keren waren er geen balonnen meer), gooide hoefijzers om paaltjes (daarin moesten we nog maar wat oefenen) en gooide blikken om met tennisballen. Bij dat spel stonden er ineens 3 groepen van Neptunus bij elkaar. Een kleine reunie midden in het donkere bos. Het leukste spel vond ik eigenlijk het marsmellow barbecuen en limonade drinken. De marsmellows moesten net zolang blijven liggen tot ze gingen glimmen. Het was vooral erg lekker.
Voor de oudsten bestond het nachtspel ook uit een spellencircuit langs het meer. Ze liepen van cowboy naar cowboy en maakten daar een deal. Bijv. Bij cowboy Pieter moesten we eerst vertellen hoeveel meter we over een plank konden rijden met een wiebelfiets, en aangeven hoeveel ducaten we inzetten. Wij dachten we 5 meter maar onze superbestuurder was een beetje zenuwachtig en haalde maar 3 meter. We verloren de weddenschap en moesten dus de afgesproken hoeveelheid aan ducaten inleveren. Er waren twee cowboys van Neptunus; Pieter en Peter. Zij speelden veel beter dan de twee teams en wonnen veel punten voor onze club maar nog lang niet genoeg want we werden laatste bij dit spel. Bij Peter moesten we een stripverhaaltje afmaken met zoveel mogelijk woorden. Verder hebben we heel snel heel veel limonade gedronken, fietsbanden gegooid en met een vrachtwagenband gegooid om zoveel mogelijk kegels om te gooien. We kregen bij dat spelletje wel 18 beurten en konden toch geen 7 kegels omgooien. Daardoor waren we zo teleurgesteld en hadden de meiden het zo koud gekregen dat we maar naar huis zijn gegaan. Het was ook al ruim na 2.00 uur in de nacht.
In de kooktent bleek het daarna noch heel gezellig te zijn. We hadden Fries bezoek en bijna de complete begeleiding zat er nog. Het duurde wel even voordat we gingen slapen. Of eigenlijk liever voordat we naar bed gingen, want slapen lukte absoluut niet. Het was zo KOUD in de tent dat we alleen maar lagen te rillen. Claudia van Zegenwerp kwam de volgende dag met een hele goede tip: leg al je kleren in je slaapzak, kruip er zelf ook bij en als de kleren eenmaal opgewarmd zijn heb je een heerlijk warm dekentje om je heen hebt. En dit werkt echt.
Zaterdag
Gelukkig was er de volgende morgen een lekker warm ontbijt; eieren met spek. En daarnaast een enorme berg witte boterhammen en een klein hoopje bruine boterhammen, kaas, vlees, hagelslag, pindakaas, hazelnootpasta en boter. Verder konden we nog van alles drinken.
Daarna begonnen de ochtendspelen. Tegelijkertijd speelden de jongsten in het bos en de oudsten op de velden. Bij de jongeren bouwden we eerst twee wigwams, 1 aan de ene kant van het bospad en 1 aan de andere kant van het bospad. Wij konden het bospad alleen niet vinden en het bleek dat we allebei de wigwams in hetzelfde gedeelte van het bos hadden gebouwd. Dat vond de jury niet zo erg. Riek was het opperhoofd van de ene wigwam, een hele mooie overigens, en Jan het opperhoofd van de andere wigwam. De bedoeling was om zo snel mogelijk zoveel mogelijk goud en zilver van Riek naar Jan te brengen en daarbij moest iedereen oppassen bij het bospad want daar liepen de douanebeambten, die niet van smokkelen houden. Als je door hen getikt werd dan moest je alles inleveren. Onze douanebeambten, Marc en Tico, waren heel aardig en lieten ons zo door. Maar de douanes van de andere verenigingen niet hoor. Achteraf bleek dat Zegenwerp heel slim was geweest, ze hadden de ene wigwam vlak voor het bospad en de andere vlak achter het bospad gebouwd zodat hun smokkelaars maar een heel klein stukje hoefden te lopen.
De ouderen speelden 5 verschillende spellen waaronder; rugby, spons gooien, voetbal, volleybal over een ondoorzichtig net en een soort hockey met tennisrackets. Toen we kwamen kijken waren ze al bijna klaar maar we konden nog net alle spellen nog even bekijken. Vooral het sponsgooien en het volley was erg leuk. Vooral toen Vera aan het eind bijna helemaal nat gegooid werd. Ik denk alleen niet dat Vera het zelf zo leuk vond.
Na het middageten kreeg iedereen vrij tot 's avonds. De speeltuin en het tent- en veldlummelen waren de meest geliefde bezigheden. Wij konden lekker uitrusten en zwemmen. Vera was toch al nat geworden dus zwemmen kon er ook nog wel bij. Pieter waagde ook een poging maar ging al vrij gauw terug. Ine bleef met onze spullen op de kant wachten. Aan de overkant aangekomen kwamen we Ine, Teuntje, Tessa en Susan tegen, die aan het pootje baden waren. Ze vonden het leuk om mee op en neer te zwemmen en dus met zijn zessen op weg naar de overkant. En dat ging reuze goed. Zo goed zelfs dat ze nog tijd over hadden om de yel die door Yvonne en Anne bedacht was een beetje te veranderen.
De yel van Yvonne en Anne, voorgedragen door Rick:
yel, yel, yel,
Neptunus redt het wel
En die van Teuntje, Ine, Tessa en Susan, voorgedragen door Ronnie:
yel, yel, yel,
Neptunus, die zwemt wel
De kookploeg heeft ook nog een yel verzonnen maar die is niet geschikt om afgedrukt te worden.
Bij het avondeten genoten we van satéstokjes, die Puskas en Mart 's-middags nog gemarineerd en aan stokjes geregen hadden. Een lekkere nasi erbij en kroepoek. En zo'n stevig eten hadden we wel nodig want het zou nog een lange nacht worden. Eerst kwam iedereen bijeen bij het meer om naar de play-gek show te kijken. Eigenlijk zouden we met twee groepen optreden; de jeugdbegeleiders en de oudere begeleiders. Nou, die eerste groep (Bernadette, Katja, Sandra, Marieke, Marc en Tico) hebben weken geoefend en brachten een perfecte show line dansen. Ik had beloofd mee te doen maar het was zo ingewikkeld dat ik aan het einde van het liedje de stapjes nog steeds niet kende. De act van de oudere begeleiders liet op zich wachten en uiteindelijk kwam er niemand ten tonele. We waren vergeten in de vrije tijd ook nog wat te bedenken. Een grote foei voor onszelf. Volgend jaar zullen we beter ons best doen.
Na de line dance show begonnen de back street girls van DEZV aan hun optreden. Al gauw werden ze bijgestaan door Jan die een mooi staaltje van zijn dans kunnen liet zien. Allebei kregen ze veel applaus. Nadat ook de andere verenigingen hun acts hadden uitgevoerd, begon het liedjes zingen (cowboy billy boom, ik heb een tante in Marokko enzovoort). Er waren nog maar weinig mensen van Neptunus en dat komt omdat Tico eventjes naar zijn tent terugliep en werd gevolgd door zijn complete fanclub.
De disco die wat later op de avond was georganiseerd werd vooral bezocht door de deelnemers van de andere verenigingen. De meeste Neptunus cowboys waren zo moe dat ze nog net een appelflap naar binnen konden werken en toen snel naar bed gingen. Hoe zou dat toch komen? Een paar stugge volhouders bleven tot bijna 2.00 uur in de disco. De begeleiding zat weer gezellig bij elkaar en bleef ook nog ruim een uur zitten. Toen ik 's nachts of eigenlijk al weer 's ochtends naar mijn tent op zoek was, wist Vera me nog net op tijd te tijd vertellen dat "onze" tent bezet was en dat we in een andere tent lagen. Er had een kleine volksverhuizing plaatsgevonden terwijl wij in de disco zaten. Het was wel grappig om daarna met een mini-richtlichtje de bedden op te maken en alles in orde te brengen in een tent waar al zes meiden lagen te slapen.
Zondag
Vandaag konden we uitslapen en hoewel de andere clubs ons verzekerd hadden dat daar niets van zou komen, dat alle kinderen gewoon om 7.00 uur wakker zouden zijn, leek het net of iedereen een slaapmiddel had gehad. Pas na 9.00 uur werden we wakker, het ontbijt begon ook op die tijd. Snel werd iedereen uit zijn bed getrommeld, werd er gedouched en uitgebreid gegeten. Harry, de voorzitter, was intussen vanuit Schijndel op bezoek gekomen.
Ook deze ochtend waren er twee leuke spellen. De jeugd werd getest op hun intelligentie en won bij dit spel de eerste prijs. Er waren vragen in het bos opgehangen. De deelnemers moesten het antwoord op de vraag onthouden en het nummer van de vraag. Dan holden ze naar de thuis"wigwam" om het goede antwoord door te geven. Een lekker actief spel na een uitgebreide nachtrust, ahum, ahum.
De oudsten speelden aan het meer het allerleukste spel van het hele kamp, zo vonden ze zelf; met tonnen, balken, planken en touwen werd eerst een vlot gebouwd. Het duurde eventjes voordat ons team op gang kwam. Martijn was intussen een circusact aan het oefenen samen met Mark. Lopen over een rollende ton. Toen Pieter aanwijzingen begon te geven over hoe een vlot te bouwen, lag er plotseling het mooiste vlot van alle vier de clubs. Daarna werden de vlotten uitgeprobeerd, een persoon erop en vijf duwden het vlot vooruit in het water. Na zes ronden om de fontein (15 meter heen en 15 meter terug) lag Neptunus tweede maar Zegenwerp gaf op (ze dachten dat het spel over was na zes ronden) en dus lag Neptunus op de eerste plaats. Uiteindelijk haalden we 11 ronden en werden daarmee tweede want OZC streek de eer op. De jury vond dat zij het mooiste vlot hadden maar daar zijn wij het niet mee eens hoor. Tijdens het vlot duwen bleef telkens de helft van de groep op de kant staan om aan te moedigen. Alle mogelijke middelen werden hiervoor gebruikt; gillen, schreeuwen, vloeken, water gooien en zandkastelen bouwen. Martijn, Carolina en Maayke zijn daar experts in.
Na deze noeste arbeid moest er natuurlijk goed gegeten worden. Het duurde wat lang maar toen kregen we versgebakken (en niet van de friettent!) frietjes, kroketten en frikadellen. Appelmoes en versgesnipperde uitjes hoorden er ook bij. En terwijl iedereen lekker zat te eten gingen Vera, Marc, Ronnie en ik er snel vandoor om nog even een keertje over het meer te zwemmen. Het was ook zo'n lekker weer, terwijl het in Schijndel pijpenstelen regende.
Het allerlaatste spel van het kamp was een spel waarbij de clubs ieder een opperhoofd uitkozen die een weddenschap aanging. De Neptunus clan vond dat ik dat maar moest doen en daar was ik héél erg blij mee (maar niet heus). Bij de eerste weddenschap moesten twee sterke mannen van de club zoveel mogelijk schapen (kinderen) naar de overkant sjouwen. Dat deden ze hartstikke goed maar we konden het niet winnen van DEZV. En dat betekende dat we een tegenprestatie moesten leveren; de opperhoofden van de verliezende verenigingen mochten zelf tien kinderen naar de overkant sjouwen. Gelukkig werd ik al heel snel geholpen door de sterke mannen. Toen kwam onze weddenschap. Ik beweerde en beweer nog steeds dat onze zwemmers de intelligentste zijn. De andere clubs geloofde daar helemaal niets van en dus gingen we een soort ren je rot spel spelen. Eerst met de jongsten maar die waren 's ochtends al zo slim geweest in het grote dalton vragenspel dat ze nu even een steekje lieten vallen. Ik kreeg een bordje omgehangen met Cowdommejaan. Nou ja zeg! Maar bij de ouderen liet Marc zich niet kennen en bleef als langste staan. Heel erg knap want het waren vreselijk moeilijke vragen. De derde weddenschap was leuk: een menselijke wigwam maken met maximaal 10 kinderen op de grond en de rest daar bovenop. Met 21 kinderen hadden we een heel mooie wigwam, niet de grootste, niet de mooiste, maar de weddenschap was gewonnen. De laatste weddenschap, die van Zegenwerp, ging over lassowerpen. Zoveel mogelijk fietsbanden om een paaltje gooien. Wel 19 hadden we er, en dat was net …. niet ….. voldoende om van Zegenwerp te winnen. Alweer een tegenprestatie; iemand uit de club uitkiezen om ik weet niet wat te doen. Ok, Dorinda deze keer. En wat bleek ze mocht me schminken. En dat kon ze als de beste. Het werd een zonne-indiaan!
Daarna snelden we naar het verzamelveld, de intussen gearriveerde ouders renden mee. We zongen nog eens van Billy Boom en van die tante die niet kwam en toen kwam het spannendste moment, wie zou de beste stam worden dit jaar? Wij werden in ieder geval vierde en dat is voor de eerste keer niet eens zo slecht, toch? Wie er nu eerste werd weet ik eigenlijk al niet meer, dat zal wel ergens anders in deze De Drietand staan.
Op ons eigen veld wilde iedereen nu snel naar huis, in een razend tempo werden tassen in auto's gegooid, certificaten uitgereikt, de kookwinkel bezocht, tenten afgebroken en spullen vergeten. Binnen een half uur was iedereen weg. Iedereen! op de tentafbrekers na. Maar ook die waren om 20.00 uur al weer thuis.
Een beetje lang verslag is het wel geworden, geloof ik maar toch willen we via De Drietand nog eens een aantal mensen hartelijk bedanken voor hun inzet.
" de opbouw- en afbreekploeg van de tenten
" de ouders die heen en/of terug hebben gereden
" de sponsors
" de kookploeg
" de deelnemers
Groetjes,
Femke